IN MEMORIAM CEES DE BRUIN 1946 - 2022

DOOR HANS DE JONGH

Het nieuws over zijn ongeneeslijke ziekte verspreidde zich eind mei als een lopend vuurtje over het park en door de club. Alom ongeloof en verbijstering. Cees de Bruin, jarenlang het boegbeeld van de golfclub, had een uitgezaaide melanoom. Hij overleed enkele weken later al, 76 jaar nog maar. Treurig nieuws, vreselijk en wat een trieste mededeling waren veel gehoorde reacties op het nieuwsbericht dat kort na het overlijden van deze markante bestuurder op de website van de golfclub verscheen. We wisten natuurlijk dat het niet goed met hem ging, maar het nieuws kwam niettemin keihard binnen. Voor de golfclub is Cees ontegenzeggelijk van onschatbare betekenis geweest. Hij was de eerste voorzitter van de golfclub van de Golfresidentie en zou in totaal vijftien jaar leiding geven aan een vereniging die nog in z’n kinderschoenen stond. Cees werd op 1 maart 1997 tot voorzitter gekozen en zou tot maart 2003 bouwen aan een vereniging die ook zichzelf nog moest uitvinden. Na een bestuursperiode van zes jaar onder leiding van Allard Berends werd Cees op 23 april 2009 opnieuw gekozen tot eerste man. Ruim negen jaar achtereen – drie statutaire perioden - zou hij vervolgens weer aan het roer staan. Hij deed dat met een grote mate van deskundigheid, betrokkenheid en vooral veel toewijding. In 2018 nam hij met een gerust hart afscheid van de club. Het bestuur had zijn verdiensten voor de vereniging een jaar eerder al erkend door hem te benoemen tot erelid. Hij liet een volwassen en ook financieel kerngezonde vereniging achter. “Ik sluit dit hoofdstuk in mijn leven vol vertrouwen af”, sprak hij destijds. “Het lag mij wel om altijd het voortouw te nemen. Dat heb ik van nature meegekregen”, blikte hij voldaan terug. In George Gerritsen vond hij zijn perfecte opvolger. Hij voerde lange gesprekken met hem om het over een aantal zaken eens te worden. Die zekerheid gaf Cees rust om na zo lange tijd vol vertrouwen dat allesbepalende hoofdstuk in zijn leven definitief af te sluiten. Drie jaar eerder nog voerde hij – vooral met zichzelf - een verbeten strijd om voor nog een nieuwe termijn te gaan. De klus was nog niet geklaard, vond Cees. Maar de statuten leken onverbiddelijk. Tot blijkt dat die verkeerd werden geïnterpreteerd en er toch ruimte was voor een nieuwe, allerlaatste periode. Cees was blij en vooral dankbaar. De ledenvergadering honoreerde zijn kandidatuur met een simpele hamerslag en een hartelijk applaus. Cees liet niet al z’n emoties zien maar intimi wisten dat dit moment hem veel voldoening verschafte. Hij had nog veel te doen, vond hij. Hij kon zich opnieuw een volle periode overgeven aan het besturen van de golfclub. Als zijn contract in 2018 dan wel definitief afloopt, stopt hij ook echt. “Het is mooi geweest zo”, benadrukte hij.

Imposante carrière

Eerder had Cees al een imposante maatschappelijke carrière opgebouwd. Na een kortstondig verblijf bij ABN koos hij voor de Grontmij waarvoor hij zich een aantal jaren in Tunesië vestigde. Later kwam hij in de uitgeverswereld terecht en wordt directeur van Oosthoek Encyclopedieën. Hij bestiert een bedrijf met 300 man personeel en een jaaromzet van 100 miljoen gulden. Z’n boeiendste tijd, vond hij, beleefde hij bij de brancheorganisatie voor de houtverwerkende industrie, Centrum Hout. Hij deed er promotie, voorlichting, opleiding en regelgeving en onderhield er de internationale contacten. “Het werd m’n mooiste job; ik reisde er de hele wereld voor rond”, vertelde hij later trots. Voordat hij naar Dronten verkaste woonde Cees in Limburg waar hij lid was van de Golf- en Countryclub Crossmoor. Hij bezweek voor de verleiding van een golfpark waar ook huizen werden gebouwd en dus verhuisde hij met zijn gezin naar de polder waar hij samen met onder andere Harry Peeters, Cees van ‘t Hullenaar, Bert de Rooij en Roel Tets de golfclub oprichtte. Cees was de enige die iets van golf afwist hetgeen in 1997 en 1998 al gelijk bleek toen hij twee achtereenvolgende keren het clubkampioenschap Strokeplay veroverde. Als voorzitter ging hij energiek en voortvarend te werk. Emotioneel, betrokken en zelfverzekerd stuwde hij de club bergopwaarts waarbij hij onderweg tegenkomende conflicten zeker niet uit de weg ging.

Pijn bij kanker

In 2014 initieerde Cees, samen met baritonzanger en Bekende Nederlander Ernst-Daniël Smit, een grootse golfmanifestatie op de Golfresidentie waarvan de baten voor de stichting Pijn bij Kanker waren. Ernst-Daniël en Cees haalden tientallen BN'ers naar Dronten om de wedstrijd van het jaar extra glans te geven. Het leverde de stichting maar liefst € 16.000 op. Zijn voorzitterschap kende meer sportieve hoogtepunten. De organisatie van de vermaarde Ryder- en Solheim Cup met de toenmalige golfclub uit Lelystad hoort daar zeker ook bij. Cees zelf genoot er allemaal intens van. Net als van de grote lustrumfeesten die onder zijn leiding werden gehouden. Het vijfde lustrum van zijn golfclub heeft hij niet meer mogen meemaken. Hij was gevraagd om zijn brede ervaring met lustrumcommissies te delen, maar koos ervoor om op afstand toe te kijken. “Jullie zijn al met z’n zessen”, verontschuldigde hij zich. Voorvoelde hij toen al het naderend einde? Wellicht niet. Cees voelde zich overvallen door het onomkeerbare. De agressieve kanker die zijn lichaam was binnengedrongen gaf hem geen respijt. In het bijzijn van zijn echtgenote Lenny en andere zeer dierbaren overleed hij op dinsdag 14 juni 2022. Veel te vroeg.