Ruud Mutters steelt de show
'Golfen werd voor mij al snel een verslaving'
TEKST HANS DE JONGH | FOTO’S HANS DE JONGH EN FAMILIE-ALBUM
Hij neemt meestal de prijsuitreiking voor zijn rekening bij de wedstrijden die worden georganiseerd door de weekeindcommissie. Ruud Mutters ontpopt zich daarbij als een ware entertainer. De man die de show steelt houdt van dit soort amusement. “Het is belangrijk om mensen op een plezierige manier tegemoet te treden”, zegt de spreekstalmeester met een vrolijke glimlach..
Samen met René Vos in de wedstrijdkamer.
De 70-jarige Ruud Mutters is een veelzijdig vrijwilliger van de golfclub. Als lid van de weekeindcommissie vervult hij samen met de andere leden ervan allerhande klusjes, zoals hij het zelf noemt. Hij voelt zich als een vis in het water als hij de prijsuitreiking moet doen. Maar met hetzelfde plezier neemt hij plaats achter de wedstrijdtafel. Daarnaast is Ruud ook nog marshal.
Ruud, die evenals zijn echtgenote Hanneke geboren werd in Delft, heeft een militaire achtergrond maar wie de details daarover wil weten is bij hem niet aan het goede adres. Geen wonder voor iemand die in het leger gepokt en gemazeld was in het inlichtingenwerk waar vertrouwelijkheid de hoogste prioriteit heeft.
Ruud deed operationele inlichtingen bij Istar. Istar is een inlichtingeneenheid die vanuit ’t Harde opereert.
Hij verzamelde, analyseerde en verspreidde inlichtingen in het veld om commandanten bij het plannen van operaties bij te staan. Hij verbleef daarvoor in Bosnië, Kosovo, Irak en Afghanistan waar hij zich in 2007 – een jaar voor zijn functioneel leeftijdsontslag - in Kamp Holland nog liet fotograferen voor een MAG, een automatisch middelzwaar machinegeweer.
Ruud vervulde aanvankelijk zijn dienstplicht en uitnodigingen om beroepsmilitair te worden spraken hem in eerste instantie niet aan. Dus werd Ruud technisch specialist maar raakte uiteindelijk zo verknocht aan het militaire leven, dat hij er alsnog voor koos om als werknemer in dienst te treden bij toen nog Hare Majesteit. Het bracht hem naar de Koninklijke Militaire School waar zijn leraar wiskunde sneller kon rekenen dan een computer en dat sprak hem wel aan.
Feike
Op de kazerne in ’t Harde waar Ruud het tot adjudant bracht, kwam hij voor het eerst in contact met de golfsport. Feike Greidanus – wie kent hem niet – was sportinstructeur daar en nodigde onderofficieren uit om kennis te maken met de grondbeginselen van het golfen. “Het sportgebouw stond hoger dan het sportveld. Op dat lager gelegen veldje had Feike vlaggetjes geplaatst en daar moesten we vanaf matjes naar toe slaan”, vertelt Ruud met een ondertoon van grote voldoening. “Via Feike ben ik ook in contact gekomen met collega’s van me die bij Dorhout Mees sportinstructeur waren. Ik werd er met open armen ontvangen. Mijn belangstelling voor sport – ik vond badminton ook heel interessant – werd steeds groter en dan wordt het, althans bij mij, al vrij snel een verslaving.
Niet iedereen is er natuurlijk mee doorgegaan maar Feike heeft wel heel veel mensen geënthousiasmeerd voor de golfsport”. “Feike duwde je, wat ik later begreep, gewoon een ijzer 7 in je handen en daar moest je vanaf die matten mee slaan. Ik vond dat geweldig natuurlijk. Ik werkte intussen al bij Dorhout Mees als schietinstructeur dus het was bijna vanzelfsprekend dat ik daar ook ging golfen.
Later ontmoette ik daar Andy, een PGA-pro en Joop en Raymond. Zij reikten me de handvatten aan om goed te kunnen spelen want ik sloeg natuurlijk als een idioot de ballen alle kanten op behalve de goeie. Golfen was voor mij een verslaving geworden. Vorige week was ik nog bij Tom Mulder omdat ik al mijn ijzerslagen kwijt was…”
In Kamp Holland op de foto met een MAG.
Ruud gekleed als Arabier met tulband.
Bevoorrecht
Ruud voelt zich als golfer een bevoorrecht mens. “Het is zo’n heerlijke sport, het is een uitlaadklep, je beweegt, je gaat met veel mensen om, je hebt veel sociale contacten en je komt in de prachtigste tuinen van Nederland”.
Als marshal voelt Ruud zich niet minder in zijn nopjes. “Natuurlijk kom je wel eens iemand tegen met wie je minder goed contact hebt, maar over het algemeen lopen er veel leuke mensen in de baan die het fijn vinden om een babbeltje te maken. Je bent als marshal de representant van de golfclub, je moet positief zijn en mensen motiveren en daar voel ik me best plezierig bij”.