25-jarig bestaan moet een memorabel feestje worden
Het jaar 2022 moet een jaar met een gouden randje worden. De golfclub viert dan haar zilveren jubileum.
Het bestuur gaat een vijf leden tellende commissie vragen om voor dit vijfde lustrum een programma te maken.
DOOR HANS DE JONGH Iedereen is het erover eens. Na alle corona ellende moet 2022 maar weer eens een vrolijk sportjaar worden. Er is alle reden voor: we bestaan dan 25 jaar. De voorafgaande lustrumfeesten kenmerkten zich door onvergetelijke evenementen. Het vijfde lustrum mag daar niet voor onder doen. Tien jaar geleden vierden we een week lang feest. En vijf jaar terug werden de wedstrijden over een aantal dagen verdeeld. De nieuwe lustrumcommissie zal zeker inventief aan de slag gaan. De penningmeester heeft er al die jaren geld voor opzij gelegd, dus dat zal geen probleem zijn.
De komst van de Golfresidentie was dat zeker wel. Het golfpark kwam er niet zonder slag of stoot. De bouw ervan stuitte op veel verzet vanuit met name de lokale bevolking. Een van de meest prestigieuze projecten in de geschiedenis van de golfsport werd het genoemd. Er hing een prijskaartje van 40 miljoen gulden aan. De bewoners van met name Dronten-Zuid vreesden lawaai- en verkeersoverlast en verzetten zich met hand en tand. Pas nadat de provincie de bezwaren afwees en een gang naar de Raad van State als kansloos werd ervaren, kon een apetrotse burgemeester Dekker op 30 mei 1994 het officiële startsein voor de bouw van de Golfresidentie geven. Tien jaar later werd het park voltooid.
De totstandkoming van de golfclub kwam er ook niet zonder slag of stoot. In het allereerste nummer van het toen nog naamloze clubblad verzuchtte voorzitter Cees de Bruin: Eindelijk, het is zo ver! Die verzuchting sloeg vooral op alle formaliteiten die aan de oprichtingsvergadering voorafgingen, zoals de installatie van een bestuur, de samenstelling van een huishoudelijk reglement, de vorming van de vele commissies, de goedkeuring van de gebruikersovereenkomst met de Vereniging van Eigenaren en vooral het passeren van de oprichtingsakte bij de notaris.
Foto links: Het protest tegen de aanleg van een golfcomplex was massaal; de bezwaren bleken evenwel ongegrond.
Erfpachtrecht
Willem Woldhek, tot voor enkele jaren geleden nog een graag gezien lid van de golfclub, maakte de ontwikkeling van de Golfresidentie vanaf het begin van zeer nabij mee. Hij was eigenaar van een van de twee akkerbouwbedrijven aan de Ansjovisweg die de toenmalige projectontwikkelaar op het oog had om daar het golfresort te bouwen. Als beide bedrijven, van Woldhek en diens buurman Jan van Zevenbergen bereid waren hun erfpachtrecht te verpanden, kon de 18 holesbaan op de 86 hectare grond van beide boeren worden gebouwd. Bovendien kon de voormalige vuilstort aan de Ansjovisweg de plek worden waar een 9 holesbaan en de Parkresidentie zouden kunnen komen. En zo geschiedde.
Willem Woldhek maakte het dus allemaal mee. Eerst als nietsvermoedend akkerbouwer, daarna als direct betrokkene bij de verkoop van zijn grond, vervolgens als assistent-uitvoerder van de aanleg van de golfbaan en tenslotte ook nog enige tijd als marshal. Woldhek vertelde in een interview met de Fore van tien jaar geleden dat hij er nooit spijt van heeft gehad. Hoewel het project voor hem en zijn beminnelijke echtgenote Ada een zorgeloze toekomst inluidde, lag Willem toch nog enige tijd dwars. Hij wilde van de directie van Rijkswaterstaat de harde toezegging dat hij zijn akkerbouwbedrijf op en andere plaats in Flevoland kon voortzetten.
Onder leiding van de golffysiotherapeuten Hans Driesman en Herman van Someren werden bij het derde lustrum de spieren massaal op temperatuur gebracht.
Het golfclubbestuur zit de eerste ldenvergadering voor. Van links naar rechts Roel Tets, Kees van ’t Hullenaar, Cees de Bruin, Harry Peeters en Gerard de Vries.
Vertrouwensrelatie
Zover is het echter nooit gekomen. Tussen Woldhek en de projectontwikkelaar ontstond een allesbepalende vertrouwensrelatie waardoor Willem uitvoerder van het plan kon worden. Jaren later vlogen Willem en Ada in het gemotoriseerde zweefvliegtuig van toenmalig medebewoner Gerhard Spaink over de 18 holes. “Indrukwekkend”, vond Willem het. “Het zag er mooi uit”.
Sindsdien is de baan alleen maar indrukwekkender geworden. De evenementencommissie van weleer heet nu de lustrumcommissie en krijgt van het bestuur de mooie taak om van het ziilveren jubileum een feest met een gouden randje te maken. Het is niet voor niks het eerste lustrum van de lustrumfeesten, zoals een van de bestuursleden dat kortgeleden nog noemde.