‘Muziek is de rode draad in mijn leven’
De andere ik van… Arjen van der Meij
TEKST EN FOTO’S MAARTJE BERTELINK De golfers weten wel wie Arjen van der Meij is. Ze komen hem vaak tegen. Of als speler òf als marshal. Bovendien organiseert hij als lid van de seniorencommissie ook wedstrijden. Maar wat is zijn achtergrond? Hoe heeft hij de kost verdiend? Voor de rubriek ‘De andere kant van’ geeft hij openheid van zaken.
Dat hij op 1 april geboren is, vindt Arjen de grootste mop van Nederland. Dat vond plaats in Amsterdam in 1948. Hij bleef daar 22 jaar wonen. Ging er naar school en trouwde er met Marion. “Ook in die tijd kon je haast geen huis vinden”, vertelt Arjen. “We trokken bij mijn zus in. Mijn ouders verhuisden naar Baarn en hadden daar een heel groot huis. Daarvan hebben we de bovenste verdieping in beslag genomen. Intussen zochten we overal naar een eigen woning. Uiteindelijk kwamen we terecht in Bunschoten/Spakenburg. Een toen nog heel christelijk dorp. En daar kwamen wij als Amsterdammers in terecht... Op zondag mocht je niets. Wij hadden een keer het lef om de ramen te gaan zemen… schande, dat kon echt niet. Maar we hebben er 28 jaar met plezier gewoond.”
Prettige bijkomstigheid
Op een gegeven moment waren er plannen om een andere woning te zoeken. En opnieuw werd het een flinke zoektocht, die eindigde in Dronten. “We hadden al in veel gemeenten rondgekeken toen we een advertentie zagen, dat ze in Dronten rond een golfbaan aan het bouwen waren. We besloten te gaan kijken. In de jaren zeventig kwam ik voor mijn werk bijna wekelijks in de Meerpaal. Dus Dronten kende ik wel. Dacht ik. Maar toen ik er opnieuw binnenreed, wist ik niet wat ik zag. Het dorp was flink gegroeid. We hebben die dag zeker tien woningen op de Golfresidentie bekeken en we hebben gekozen voor een woning in de Herfst, waar we sinds 1999 wonen. We golfden toen al allebei, maar dat was niet de reden om deze keuze te maken. Het was eerder een prettige bijkomstigheid “.
Arjen ontmoette in zijn leven tientallen internationaal bekende sterren zoals hier de destijds razend populaire Julio Iglesias. (archieffoto).
Vlotte babbel
Arjen koos voor de marketing als werkrichting. En die opleiding deed hem in de wereld van het entertainment belanden. “Eigenlijk kwam ik daar per ongeluk in terecht,” licht hij toe. “Aan mijn werk in de staalindustrie was een eind gekomen, omdat het met dat bedrijf niet goed ging. Ik kwam op straat te staan. Kort daarna kwam er een man naar me toe met de vraag of ik niet bij een grammofoonplatenmaatschappij wilde werken. Nou, als muziekliefhebber wilde ik dat wel. En ik heb een vlotte babbel, dus dat moest lukken. Twee maanden later werkte ik er als persvoorlichter. In die rol was ik dus regelmatig in de Meerpaal om bijvoorbeeld Boney M, Vader Abraham of Ben Cramer en vele anderen, die daar een optreden hadden, te begeleiden en de pers te woord te staan. Een jaar later werkte ik als Promotion Manager voor het Amerikaanse CBS Records. Vele buitenlandse artiesten kwamen over naar Nederland voor optredens en televisieprogramma’s. Verschrikkelijk leuk allemaal, maar het was wel slopend. Die buitenlandse artiesten, zoals Michael Jackson, Bruce Springsteen, Julio Iglesias of The Police, wilden na een optreden vaak nog uitgebreid eten. Ik regelde dat en ging mee. Als ik daarna onze straat inreed, gingen de buren al naar hun werk. Maar ik zat ‘s morgens wel weer om tien uur achter mijn bureau.” Trots is hij nog steeds op het grote succes dat bereikt werd met bijvoorbeeld Meatloaf, Supertramp en Jeff Wayne’s War of the Worlds.
Arjen bleef werkzaam in de entertainmentwereld. Van de grammofoonplaten stapte hij over op video’s en films in verschillende functies en verschillende bedrijven zoals Warner Bros. In 1997 stond Arjen helaas weer op straat. “Ik werkte toen als marketingmanager bij 20th Century Fox. Dat ging prima tot er een Amerikaanse directeur kwam, die andere ideeën had hoe de Nederlandse markt moest worden benaderd. De zittende medewerkers konden wieberen en ik dus ook. Ik schreef toen al regelmatig voor muziek- en filmbladen en besloot daarin een eigen bedrijf te beginnen. Op mijn 65e heb ik mezelf met pensioen gestuurd. En dat bevalt prima. Ik mis mijn werk niet en ik leef prettig.”
Golfweduwe
Op het Indonesische eiland Bali kwamen Arjen en Marion in contact met de golfsport. “We waren daar op vakantie en achter het hotel lagen een paar holes. Een daar opgedane kennis golfde en wij mee. Je kon daar zo de baan op. Hij legde uit hoe het moest en daar gingen we. En we vonden het leuk. We woonden toen in Baarn en ik had gehoord dat er in Hilversum een golfbaan was. Dus ik erheen met de mededeling dat we wilden golfen. Dat kon uiteraard. Ik geloof dat ik 25.000 gulden mee moest nemen als entreegeld, jaarlijks 2500 gulden verschuldigd was en dat een ballotagecommissie onze komst moest goedkeuren. Dus ik terug naar Marion met de boodschap, dat golfen het niet ging worden.” Maar het kwam er toch van. Ze woonden inmiddels in Bunschoten-Spakenburg en hoorden dat er vlak in de buurt in Voorthuizen een golfbaan werd aangelegd. Arjen erheen en hij ging er lessen. “Ik vond het hartstikke leuk en na een paar weken kocht ik een setje. Marion, die er eerst nog geen zin in had, realiseerde zich dat ze een golfweduwe zou worden en ging daardoor toch ook maar op les.”
Arjen is verantwoordelijk voor de marshalorganisatie van de club. Uiteraard draait hij zelf ook de nodig diensten.
Belangstelling?
Als lid van de seniorencommissie levert Arjen zijn bijdrage aan onze golfclub. En dat niet alleen: hij is ook marshal en coördineert sinds enige tijd eveneens de inzet van deze groep vrijwilligers. “Vaak wordt gedacht dat we een soort politieagenten zijn, maar dat is absoluut niet waar. We hebben een dienende rol om mensen te helpen. Natuurlijk moeten we wel eens optreden als iemand zich niet aan de regels houdt en vaak krijg je dan een grote bek terug. We kunnen wel sancties opleggen, maar dan moet iemand het wel heel bont hebben gemaakt. Over het algemeen is het leuk werk en we hebben nog mensen nodig. Dus belangstelling voor deze mooie taak? Laat het me weten.”
Nog steeds vormt muziek een belangrijke factor in Arjens leven. “Ik draai niet zo heel vaak platen meer, maar heb eigenlijk altijd wel muziek aan staan. Ik heb nu nog 2000 lp’s en dat is heel wat minder dan vroeger. Op een gegeven moment had ik er wel 8000. Dat werd een beetje te veel van het goede. Ik heb geen echte voorkeur voor een genre. Of het zou popmuziek moeten zijn, maar ik kan ook echt genieten van klassiek en jazz.” In zijn jonge jaren speelde Arjen zelf ook. Gitaar. “Ik zat in verschillende bandjes en ieder weekeind traden we wel ergens in Nederland op. Ik heb nu nog een gitaar staan, maar spelen doe ik eigenlijk nooit meer.” Hij golft nog wel. Met zijn vaste vriendengroep of hij doet mee aan wedstrijden. Maar het moet wel redelijk weer zijn. Droog en niet te koud. Anders haakt Arjen echt af.