Torenhoge scores – wat is er aan de hand?

TEKST EN FOTO HANS DE JONGH Bijna duizelingwekkend hoge scores en na een wedstrijd steeds vaker 40 Stablefordpunten of meer voor de winnaar. Voor de belangstellende toeschouwer aan de zijlijn ligt één conclusie al snel voor de hand. De baan verkeert in een perfecte conditie. Of zijn er meer oorzaken aan te wijzen?

Een score van het meer dan respectabele aantal van 53 Stablefordpunten spande tijdens een non-qualifyingwedstrijd begin augustus de kroon. De damescommissie speelde de jaarlijkse wedstrijd om de Polderbokaal met tientallen gasten uit de hele provincie. Een van hen schreef toen onbewust geschiedenis want een score van 53 punten was in Dronten nog niet eerder voorgekomen. Dat in het nieuwsbericht dat diezelfde avond op de website van de golfclub verscheen het woord ‘sensationeel’ ontbrak, moet te maken hebben gehad met ongeloof waardoor de woordkeuze werd beïnvloed door terughoudendheid.

Een feit is dat de score wel degelijk op onze baan werd gemaakt in een heuse wedstrijd en onder het regime van de bekende regels en regeltjes waar de golfsport groot mee geworden is, maar dat het niet meer paste in het rijtje opvallend hoge scores die de afgelopen maanden al zoveel aandacht trokken. Waar wedstrijdwinnaars gewoonlijk te zoeken waren rond scores van 36 of enkele Stablefordpunten meer, leek het de afgelopen maanden gebruikelijk geworden dat de 40 punten moesten worden gepasseerd om in aanmerking te komen voor het eremetaal.

Tijdens de regiofinale van de Old Grand Dad competitie werd door Leo Acda een score neergezet van maar liefst 47 Stablefordpunten. Hij werd tweede. (foto Old Grand Dad)

Profile Trofee

Bij de zesde editie van de Profile Trofee van augustus werd een winnaar in het zonnetje gezet met 44 punten. En bij de seniorenwedstrijd in de maand juli was er geen prijs voor scores met minder dan 42 punten. Bij de regiofinale die door de Old Grand Dad organisatie op onze baan werd gespeeld tekende de winnaar zijn kaart met maar liefst 49 Stablefordpunten af. Ook de nummer 2 van de Old Grand Dad wedstrijd, onze eigen Leo Acda, manoeuvreerde zich met 47 punten nadrukkelijk in de belangstelling, terwijl er ook nog twee scores waren van 44 punten, een van 42 en twee van 41. En of dat allemaal nog niet genoeg was, sneuvelde het record van 49 punten luttele weken later alweer en was de sky of the limit naar 53 gegaan. In alle gevallen werd in grote bescheidenheid gewezen naar de kwaliteit van de baan. Volgens de website van Old Grand Dad was de baan kurkdroog en keihard waardoor de ballen flink doorrolden. Een uitgelezen kans derhalve voor longhitters om met de wind in de rug op een par-5 een birdie te slaan. De verleidingen waren groot; de successen niet minder. De natuurlijk veelvuldig gebruikte duikboot-kwalificatie sneed geen hout. De vraag die opdoemde was natuurlijk of het echt zo uitzonderlijk was dat scores van boven de 40 punten de wedstrijden domineerden of dat we ons daarop blindstaarden en als het ware aan tunnelvisie leden. Of kwam het misschien wel door het nieuwe Wereld Handicap Systeem (WHS) dat 1 januari van dit jaar het Europese had vervangen en vooral de hogere handicappers met een extra hoeveelheid slagen de baan in stuurde

Cijfers

Dus toch maar even wat cijfers: In de periode van 1 april tot 17 juli leverden 151 wedstrijdspelers van onze baan een Q-kaart in met een score hoger dan 37 punten. Daarvan waren er 52 van 40 of meer Stablefordpunten met als uitschieter één score van 46. Over de voorgaande jaren 2018, 2019 en 2020 waren dit er respectievelijk 135, 83 en 79. Halverwege dit jaar waren er al meer dan het dubbele aantal hogere scores dan over de volledige jaren 2019 en 2020. En is er misschien nog een andere oorzaak te vinden waarbij al snel wordt gewezen naar mogelijke negatieve effecten van Covid-19. Dat lijkt daarbij inderdaad denkbaar maar de gevolgen zijn duidelijk minder dan men zou kunnen vermoeden.

Daarom ook maar even het oor te luisteren gelegd bij de NGF en gevraagd of er bij andere clubs ook sprake is van extreem hogere scores. Dat blijkt niet zo te zijn. Wel zegt de NGF dat door de invoering van het Wereld Handicap Systeem voor spelers die een grotere variatie in hun scores hebben de goede ronden in meer punten resulteren. “Door de variatie in scores is de WHS-handicap van deze spelers vaak beduidend hoger geworden dan onder de oude EGA-handicap het geval zou zijn geweest. Waar in het Europese systeem de resultaten niet of zeer beperkt de handicap beïnvloedden, hebben deze in het nieuwe systeem wel meer invloed.”

Keerzijde

Het blijft – ook in het nieuwe handicapsysteem – buitengewoon plezierig om met hoge scores hole 19 binnen te stappen. Om even het beeld van een recente seniorenwedstrijd in herinnering te roepen: er was bij die gelegenheid één score van 43 Stablefordpunten, één van 42, één van 41, acht van 40, drie van 38 en drie van 37. Wanneer gebeurde dat eerder? Maar omdat in het WHS het succes met 7 andere goede scores wordt gedeeld, is het effect voor de speler vaak minimaal. Dat is dan weer de keerzijde….